door Alan Aragon

Hier is een waargebeurd verhaal … op een fitness -prikbord waarschuwde een lid een ander tegen het hebben van pindakaas met zijn havermout. “Waarom niet?” vroeg de verwarde jeugd. De pseudo-geschoolde man antwoordde: ‘Dit is slecht, nooit, vooral tijdens het snijden, meng je koolhydraten en vetten. PWO zou pro/carb moeten zijn. ” Ik moest op die draad ingaan en dingen rechtzetten. Ja, ik zal toegeven dat ik een kick haal uit het uiteenvallen van een goede bro-down. Dit evenement was in 2004, en de laatste keer dat ik controleerde, zijn we gevaarlijk dicht bij een half decennium voorbij. Geloof het of niet, mensen papegaaien nog steeds deze richtlijn.

Context-switching & te vereenvoudiging

In dezelfde absolutistische ader die het zone -dieet waarschuwt tegen het consumeren van koolhydraten zonder vet, zijn sommigen van jullie misschien op de hoogte van de tegenovergestelde aanbeveling om te voorkomen dat vetten en koolhydraten worden gecombineerd. Er is gesuggereerd dat wanneer de insuline -niveaus hoog zijn, voedingsvet in omloop een betere kans heeft om de opslagdepots te maken. Dit is misleidend omdat het veronderstelt dat een enkelvoudig voorbijgaande gebeurtenis zich zal ontwikkelen tot de multifactoriële toestand van alomvattende vatbaarheid. Bovendien verordent het insuline ten onrechte als het almachtige middel van vetverwerving (of remming van vetverlies). Laten we deze puinhoop opruimen, zullen we?

Hoe is dit begonnen?

Ondanks kleine schommelingen is het standaard Amerikaanse dieet (SAD) meestal hoger in koolhydraat (52%) en vet (33%), met eiwitten (15%) die de minste voedingsruimte in beslag neemt [1]. Omdat de prevalentie van obesitas de afgelopen drie decennia in de VS is gestegen tot riempoppende proporties in de VS, is het gemakkelijk om te beweren dat de combinatie met hoge koolhydraten/vetrijk je goed en mollig houdt. Fitnessliefhebbers zijn echter meestal op een eiwitrijke/anti-koolzuur kick, dus de scheiding van koolhydraten en vet in deze populatie zou hoe dan ook een minimale impact hebben. Toch is het dictum zonder koolhydraten door talloze individuen aangenomen op zoek naar de rand; het magische geheim.

Een klein paardensseen

Een van de belangrijkste logische gebreken van het gezichtspunt “Meng geen koolhydraten met vet” is dat het ongelooflijk zeldzaam is dat individuen veel meer dan een of twee maaltijden per dag consumeren om in een echt vaste staat te zijn, afgezien van wakker worden in de ochtend. Voor velen van ons is er een constante overlapping van de maaltijdabsorptie die insuline, glucose, aminozuren en lipiden in het bloed boven nuchtere niveaus houdt. Omdat we veel van onze wakkere uren doorbrengen in de ‘Fed State’, is het ronduit dom om te denken dat we deze overlap kunnen vermijden door eenvoudig onze koolhydraten en vetinname met een paar uur te scheiden. Dus, is deze mengsel van substraten in omloop in de eerste plaats een slechte zaak voor vetverlies? Borg, hier komen de koude, harde gegevens.

Verlatingsangst

Een ding dat me echt dwingt, is wanneer iemand een onvermurwte claim maakt over hoe het lichaam werkt, maar geen objectief bewijs heeft om het te ondersteunen. Dat is het geval bij het beweren dat het mengen van vetten en koolhydraten het ticket is om vet te verwerven (of vetbehoud). Voor zover ik weet, is er slechts één onderzoek direct de scheiding van koolhydraten en vetten vergeleken met hun combinatie [2]. Beide groepen verloren een aanzienlijke hoeveelheid lichaamsgewicht. Hoewel niet tot een zekere mate van statistische significantie, had de combinatiegroep meer gewicht en vetverlies. De onderzoekers concludeerden dat ondanks het populaire overtuiging de scheiding van macronutriënten (met name koolhydraten en vet) geen metabolisch voordeel had om ze samen te consumeren.

Meer bewijs dat het hebben van vet met koolhydraten geen vetverlies belemmert

Een relatief recente studie analyseerde de effecten van 3 diëten bestaande uit ongeveer 1400 kcal elk gedurende 8 weken, gevolgd door 4 weken onderhoud [3]. De diëten hadden de volgende macronutriëntenverhoudingen: a) Zeer laag vet (70% koolhydraten, 10% vet, 20% eiwit), b) hoog onverzadigd vet (50% koolhydraten, 30% vet, 20% eiwit) en c) zeer zeer Lage koolhydraten (4% koolhydraten, 61% vet, 35% eiwit). Omdat geen van de groepen werd verteld om hun vet- en koolhydrakinname te scheiden, had de hoge onverzadigde vetgroep de minste hoeveelheid vet moeten verliezen vanwege al die vreselijke mengen, toch? Integendeel, er werden geen significante verschillen waargenomen in totaal gewichtsverlies of verlies van lichaamsvetpercentage. En hier is de kicker: dit gebrek aan verschil in bodyfat -reductie werd gezien, ondanks de duidelijk verschillende effecten die elk dieet had op vastende insulinespiegels.

Een andere recente studie vergeleek twee 1500 caloriediëten, een niet-ketogeen dieet en een ketogene [4]. Insulinegevoeligheid was even verbeterd tussen de groepen. Er werd geen remming van vetverlies waargenomen in het niet-ketogene dieet, ondanks het feit dat het matig was in zowel vet (30%) als koolhydraten (40%). Sport Club Internacional Thuisshirt In feite verloor de niet-keto-groep veel meer lichaamsgewicht en lichaamsvet dan de keto-groep, hoewel geen van deze effecten statistisch significant was. Het lijkt erop dat elk risico op vet/koolhydraten dat het vertragende vetverlies combineert, op verbeeldingskracht is gebaseerd.

Nagels in de kist, iemand?

De huidige hoeveelheid onderzoek richt zich op zwaarlijvige, gedeconditioneerde of ongetrainde onderwerpen. En toch, deKoolhydraten en vetten, zijn ze toch dieetvriendelijk? (###) door Alan Aragon

Hier is een waargebeurd verhaal … op een fitness -prikbord waarschuwde een lid een ander tegen het hebben van pindakaas met zijn havermout. “Waarom niet?” vroeg de verwarde jeugd. De pseudo-geschoolde man antwoordde: ‘Dit is slecht, nooit, vooral tijdens het snijden, meng je koolhydraten en vetten. PWO zou pro/carb moeten zijn. ” Ik moest op die draad ingaan en dingen rechtzetten. Ja, ik zal toegeven dat ik een kick haal uit het uiteenvallen van een goede bro-down. Dit evenement was in 2004, en de laatste keer dat ik controleerde, zijn we gevaarlijk dicht bij een half decennium voorbij. Geloof het of niet, mensen papegaaien nog steeds deze richtlijn.

Context-switching & te vereenvoudiging

In dezelfde absolutistische ader die het zone -dieet waarschuwt tegen het consumeren van koolhydraten zonder vet, zijn sommigen van jullie misschien op de hoogte van de tegenovergestelde Crystal Palace FC Thuisshirt aanbeveling om te voorkomen dat vetten en koolhydraten worden gecombineerd. Er is gesuggereerd dat wanneer de insuline -niveaus hoog zijn, voedingsvet in omloop een betere kans heeft om de opslagdepots te maken. Dit is misleidend omdat het veronderstelt dat een enkelvoudig voorbijgaande gebeurtenis zich zal ontwikkelen tot de multifactoriële toestand van alomvattende vatbaarheid. Bovendien verordent het insuline ten onrechte als het almachtige middel van vetverwerving (of remming van vetverlies). Laten we deze puinhoop opruimen, zullen we?

Hoe is dit begonnen?

Ondanks kleine schommelingen is het standaard Amerikaanse dieet (SAD) meestal hoger in koolhydraat (52%) en vet (33%), met eiwitten (15%) die de minste voedingsruimte in beslag neemt [1]. Omdat de prevalentie van obesitas de afgelopen drie decennia in de VS is gestegen tot riempoppende proporties in de VS, is het gemakkelijk om te beweren dat de combinatie met hoge koolhydraten/vetrijk je goed en mollig houdt. Fitnessliefhebbers zijn echter meestal op een eiwitrijke/anti-koolzuur kick, dus de scheiding van koolhydraten en vet in deze populatie zou Nederlands Voetbalelftal Thuisshirt hoe dan ook een minimale impact hebben. Toch is het dictum zonder koolhydraten door talloze individuen aangenomen op zoek naar de rand; het magische geheim.

Een klein paardensseen

Een van de belangrijkste logische gebreken van het gezichtspunt “Meng geen koolhydraten met vet” is dat het ongelooflijk zeldzaam is dat individuen veel meer dan een of twee maaltijden per dag consumeren om in een echt vaste staat te zijn, afgezien van wakker worden in de ochtend. Voor velen van ons is er een constante overlapping van de maaltijdabsorptie die insuline, glucose, aminozuren en lipiden in het bloed boven nuchtere niveaus houdt. Omdat we veel van onze wakkere uren doorbrengen in de ‘Fed State’, is het ronduit dom om te denken dat we deze overlap kunnen vermijden door eenvoudig onze koolhydraten en vetinname met een paar uur te scheiden. Dus, is deze mengsel van substraten in omloop in de eerste plaats een slechte zaak voor vetverlies? Borg, hier komen de koude, harde gegevens.

Verlatingsangst

Een ding dat me echt dwingt, is wanneer iemand een onvermurwte claim maakt over hoe het lichaam werkt, maar geen objectief bewijs heeft om het te ondersteunen. Dat is het geval bij het beweren dat het mengen van vetten en koolhydraten het ticket is om vet te verwerven (of vetbehoud). Voor zover ik weet, is er slechts één onderzoek direct de scheiding van koolhydraten en vetten vergeleken met hun combinatie [2]. Beide groepen verloren een aanzienlijke hoeveelheid lichaamsgewicht. Hoewel niet tot een zekere mate van statistische significantie, had de combinatiegroep meer gewicht en vetverlies. De onderzoekers concludeerden dat ondanks het populaire overtuiging de scheiding van macronutriënten (met name koolhydraten en vet) geen metabolisch voordeel had om ze samen te consumeren.

Meer bewijs dat het hebben van vet met koolhydraten geen vetverlies belemmert

Een relatief recente studie analyseerde de effecten van 3 diëten bestaande uit ongeveer 1400 kcal elk gedurende 8 weken, gevolgd door 4 weken onderhoud [3]. De diëten hadden de volgende macronutriëntenverhoudingen: a) Zeer laag vet (70% koolhydraten, 10% vet, 20% eiwit), b) hoog onverzadigd vet (50% koolhydraten, 30% vet, 20% eiwit) en c) zeer zeer Lage koolhydraten (4% koolhydraten, 61% vet, 35% eiwit). Omdat geen van de groepen werd verteld om hun vet- en koolhydrakinname te scheiden, had de hoge onverzadigde vetgroep de minste hoeveelheid vet moeten verliezen vanwege al die vreselijke mengen, toch? Integendeel, er werden geen significante verschillen waargenomen in totaal gewichtsverlies of verlies van lichaamsvetpercentage. En hier is de kicker: dit gebrek aan verschil in bodyfat -reductie werd gezien, ondanks de duidelijk verschillende effecten die elk dieet had op vastende insulinespiegels.

Een andere recente studie vergeleek twee 1500 caloriediëten, een niet-ketogeen dieet en een ketogene [4]. Insulinegevoeligheid was even verbeterd tussen de groepen. Er werd geen remming van vetverlies waargenomen in het niet-ketogene dieet, ondanks het feit dat het matig was in zowel vet (30%) als koolhydraten (40%). In feite verloor de niet-keto-groep veel meer lichaamsgewicht en lichaamsvet dan de keto-groep, hoewel geen van deze effecten statistisch significant was. Het lijkt erop dat elk risico op vet/koolhydraten dat het vertragende vetverlies combineert, op verbeeldingskracht is gebaseerd.

Nagels in de kist, iemand?

De huidige hoeveelheid onderzoek richt zich op zwaarlijvige, gedeconditioneerde of ongetrainde onderwerpen. En toch, de